Antonius Adank

Antonius wordt geboren op 29 april 1907 in Breda. Hij tekent voor militaire dienst bij het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij zich vestigt in Bandoeng op Java.

Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Antonius onder de wapenen geroepen en als 1^e luitenant ingedeeld bij de artillerie van fort Oedjong Piring bij Soerabaja.

Begin maart 1942, na een veldtocht van drie maanden, hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten op de archipel ingenomen en zijn geland op Java. Op 7 maart, een dag voor de capitulatie van het KNIL, wordt Antonius krijgsgevangen genomen. Samen met duizenden andere Nederlandse militairen wordt hij naar het vasteland van Zuidoost-Azië gedeporteerd, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hij komt uiteindelijk terecht in het Thaise kamp Kinsayok, op 171 kilometer van het Thaise eindpunt van de lijn en tien kilometer ten noorden van de beruchte Hellfire Pass. Door de moeizame aanvoer van levensmiddelen is de voedselvoorziening in het kamp zeer slecht en de gevangenen raken verzwakt door regelmatige uitbraken van malaria, dysenterie en cholera. Op 7 juni 1943 bezwijkt Antonius daar aan de gevolgen van het extreem zware werk, ziekte en de slechte leefomstandigheden. Hij is 36 jaar geworden.