Jo wordt geboren op 18 mei 1920 in Utrecht. Hij is elektricien van beroep en heeft zich samen met zijn broers Theo en Kees aangesloten bij de padvinderij. Als hij tijdens de Duitse bezetting wordt opgeroepen voor de Arbeitseinsatz, de verplichte tewerkstelling in Duitsland, duiken de broers onder op Moerbeek in Heerle. Daar assisteert Jo de verzetsstrijder kapelaan Willem Froger, die de leiding heeft over de onderduikers en kinderen die vanuit de steden naar het platteland zijn gestuurd om aan te sterken en aan de bombardementen te ontkomen. Na de bevrijding van Heerle op 29 oktober 1944 melden Jo en Theo zich als vrijwilligers bij de Prinses Irene Brigade en worden vanaf april 1945 ingezet bij de vorming van een bruggenhoofd over de Maas bij Hedel.
Op 26 april bevinden de broers zich samen met een Engelse militair in een schuttersput, als ze door de Duitsers onder vuur worden genomen. Theo en de Engelsman raken gewond, waarna Jo met een witte vlag in de hand tevoorschijn komt om hulp te halen. Op de weg terug wordt hij door twee Duitsers neergeschoten. Theo weet nog net een handgranaat naar de Duitse militairen te gooien, zodat het gewonde drietal het hospitaal kan bereiken. Voor Jo mag de geboden hulp dan echter niet meer baten. Hij bezwijkt de volgende dag aan zijn verwondingen, op 24-jarige leeftijd. Hij vindt zijn laatste rustplaats op Militair ereveld Grebbeberg in Rhenen.
Reactie toevoegen