Johannes wordt op 18 februari 1912 geboren in het Overijsselse Kampen en woont in Breda. Opgeroepen voor de dienstplicht, meldt hij zich in de zomer van 1946 bij de Koninklijke Landmacht in Breda, waar hij wordt ingedeeld bij het 3-8 Regiment Veld Artillerie. Hij zou uiteindelijk de rang van opperwachtmeester en de functie van instructeur bekleden.
Vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd wordt hij voor de vervulling van zijn dienstverband als onderdeel van de 7 December Divisie naar Nederlands-Indië gezonden, om daar bij te dragen aan het herstel van de rust en het Nederlandse gezag. Na een korte opleiding reist hij in oktober 1946 met de Johan de Witt af naar de Oost, waar hij na een maand aankomt in Batavia.
Na aankomst wordt Johannes gelegerd in het artilleriekamp in Batavia voor aanvullende training en bewapening. Begin januari 1947 verhuist de afdeling naar de haven van Tandjong Priok voor bewakingsdienst ter voorkoming van smokkel en diefstal. Een maand later keert de afdeling terug naar Batavia en wordt in maart vervolgens gelegerd in de sector Tjiandjoer, in de binnenlanden van West-Java.
Na lange, vruchteloze pogingen tussen Nederland en de Republiek om het Akkoord van Linggadjati uitgevoerd te krijgen, geven Den Haag en Batavia legercommandant S.H. Spoor toestemming om met ingang van 21 juli 1947 de Eerste Politionele Actie te beginnen. Doel is het weer onder Nederlandse controle brengen van economisch vitale gebieden op Java en Sumatra, om zo de Republiek naar de onderhandelingstafel te dwingen. Voor de Nederlandse militairen raken de gebeurtenissen na maandenlang wachten en beperkte acties langs de demarcatielijnen plotseling in een stroomversnelling. Johannes neemt in het kader van de Actie met zijn afdeling Soemedang in, waarna zuiveringen in en rond de plaats worden gehouden.
Tactisch gezien is de Actie een succes; de weerstand van de revolutionairen is snel gebroken en alle militaire doelen worden gehaald. Diplomatiek loopt Nederland echter ernstige imagoschade op en onder toenemende internationale druk wordt de Actie op 4 augustus beëindigd. Al snel dient zich een ander kritiek probleem voor; er moet nu een veel groter gebied veilig worden gesteld, wat de toch al overbelaste Nederlandse troepenmacht nog verder onder druk zet. Zoals gevreesd nemen infiltraties en guerrilla-aanvallen in de daaropvolgende maanden snel toe.
Tegen die tijd wordt Johannes behalve als artillerist ook als infanterist ingezet voor patrouille rondom Garoet, ten zuidoosten van Bandoeng. Een betrekkelijk rustige tijd breekt aan voor Johannes als hij in april 1948 met de afdeling naar een andere sector ten zuiden van Bandoeng wordt overgeplaatst. Hier komt in juli alweer een einde aan als de artillerie naar het zeer onrustige Tasikmalaja wordt gestuurd, waar opnieuw verschillende acties moeten worden gevoerd. Tegen de achtergrond van deze nieuw opgelaaide gevechten sneuvelt Johannes op 8 september 1947 tijdens patrouillegang in Garoet. Hij is 35 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Menteng Pulo in Jakarta.
Reactie toevoegen